Eindelijk weer een teken van leven.

Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie super leuke en lieve berichtjes,doet ons goed.

Het punt is, wij wonen midden in de rinmboe, en mijn prive internet werkt daar niet, en er is geen internet in de buurt.

Als we in de stad zijn hebben we het weer te druk, dus nu even tussen het micro-kredieten praatje in op het Vrijwillig Afrika kantoor, achter de computer.

We gaan hartstikke goed, we wonen met plezier in onze lodge, waar helemaal niets staat, alleen een tuintafeltje met 4 plastic stoeltjes.

En we hebben een bed,
Mary en ik hebben wel al allemaal keuken spullen gekocht, en een gasstel met gasttank dus we kunnen koken.

We hebben uiteraard als eerste de school bezocht, super om te zien dat er zoveel kindjes naar onze school gaan, nou meiden en mannen daar hebben we met z`n allen hard voor gewerkt, maar dan heb je ook wat.

We zijn nu bezig met de twee speeltuinen en een overdekte eetplek voor de kids.

We hebben uiteraard konstant conflikten met iedereen, vooral met de aannemer, gisteravond was het zo erg, dat hij me niet meer wilde spreken, dat ging over de drainage van de grond van het weeshuis, hij werd echt pissig, omdat ik maar aan het afdingen bleef.

Ons hele plavond in de woonkamer is naar beneden gekomen, Mary en ik wilde net naar bed gaan, we hadden wel al een paar keer flinke knallen gehoord, maar dachten eigenlijk dat er steeds iets tegen ons raam vloog.

Wij staan klaar om naar bed te gaan en een knal dat wil je niet weten, ik dacht dat de oorlog begon, vanwege de verkiezingen.

Het was echt afgrijzenlijk, er hangen ook twee lampen aan dat plavond en twee fannen, en een ervan hing scheef, en alle lamellen, van het plavond kwamen stuk voor stuk naar beneden, we schrokken ons rot.

Maar kregen ook verschrikkelijk de slappe lach, we hebben de landlord gebeld de eigenaar van het huis, nou dat kon allemaal wel wachten tot morgenochtend, nou ik denk het niet, hahahaha, dus daar kwamen ze aan, nadat we behoorlijk boos waren geworden, de landlord, de electricien en de nacht wachter de tuinjongen, hahaha, midden in de nacht het was al twaalf uur geweest, en dat in Ghana, dan staan ze al bijna weer op, nou ze waren diep onder de indruk en wij ook, wij piesten haast in onze broek van het lachen.
Mary zegt tegen mij, dan komen ook al die spinnen straks naar beneden, he en ik zeg gadver ,Mary vind ze niet eng, maar ik ben er niet zo blij mee, en de landlord vraagt wat zegt ze, dus Mary zei een heel klein zinnetje en ik vertaal, dat als hij dat allemaal moet gaan maken wij een week in de troep zitten en zij dat zonde van onze tijd hier vind, en dat we eigenlijk nu de muskieten netten wel gratis willen hebben en Mary zat op een stoel en huilde alles bij elkaar van ellende( hhhhmmmm hahaha) en zegt zozo zei ik dat allemaal en de landlord krijgt zo`n medelijden met Mary dat hij op z`n knieen voor dr gaat zitten en vraagt of ze a.u.b op wil houden met huilen, en dat hij er alles aan gaat doen om het goed te maken.

Kun je voorstellen al die kerels bij ons in huis midden in de rimboe, plavond naar beneden, Mary zogenaamd huilen, ik dacht dat ik stikte van het lachen en Mary ook alhoewel het wel echt erg was en we echt geschrokken waren.
Inmiddels is alles weer gemaakt, je kent dat wel we hebben nu een plavond met allemaal bochten en bobbels.

Inmiddels hebben we de opening meegemaakt van het door Kidz Active gerenoveerde pand, van het weeshuis, wij dachten een moeilijke vergadering voor de boeg te hebben, tot Habiba ons `smorgends vertelde dat het de opening was, wij gauw Marij en de vrijwilligers uitgenodigd, het was een waar feest,met lekkere drankjes en heerlijke warme koeken gevuld met gehakt met kruiden, en waarbij er veel toespraken waren, en ik natuurlijk een toespraak moest houden en dit onvoorbereid, en alles natuurlijk in het Engels, maar volgens vele was het erg goed, gelukkig, dat is niet echt mijn hobby.


Alle aanwezigen waren zeer onder de indruk van het weeshuis, WelFare zou het inrichten en er stonden dus ook 11 bedjes met de opening met baby`s erin, maar dat is allemaal show, want het wordt voor de grotere kinderen, we werken er hard aan om Welfare te bewegen tot inrichten, maar ppppfffft het valt niet mee.

We hebben een vergadering gehad van de PTA,ouders, en leerkrachten dat is net zoiets als de schoolraad in Nederland en er waren heel wat ouders op komen dagen,we hebben alle dingen en problemen weer behandeld er werd ons weer veel gevraagd, ik heb nu eens wat terug gevraagd, ik zei we geven nu al zolang zoveel en nu wordt er weer gevraagd, nu vragen we wat terug, ik wil graag dat het schoolveld wordt schoongehouden, door de ouders die niet werken, en niet alleen voor ik hier kom, maar iedere maand, ze gingen akkoord.
Ook heb ik verteld dat zodra er stroom is,( bijna klaar) we beginnen, als er vrijwilligers zijn die dit willen doen met de engelse lessen voor de oudere jeugd en de ouders en we kopen computers, en kunnen dan ook computer les geven.

Onze grootste zorg is nu dat er een schoolbus komt, aangezien de kids uit de compounds komen van heel ver, er is hier echt geen school in de buurt, en zij komen gewoon vaak veel te laat, of hebben eerst moeten helpen en zijn daardoor te laat, als er een bus rijdt, moeten de kinderen langs de weg staan en worden ze opgepikt, en zijn op tijd, dus wie er misschien nog 10.000,- euro onders zijn kussen heeft liggen, dat is wat een tweede hands bus kost.

Er zijn wel ouders die hun kinderen brengen sommige vaders in het gelukkige bezit van een brommer brengen drie of vier kinderen tegelijk naar school.

Vanochtend hebben we de twee memory spellen overhandigd op de Kidz Active school, en wat waren de kinderen daar blij mee, prachtig ze hebben voor ons de Kidz Active song gezongen.

Dus Walburg College en Meridiaan hartstikke bedankt, namens de Kidz in Malshegu.

Nou vanuit Tamale gaan we jullie weer gedag zeggen, alles gaat hier z`n gangetje, we worden er uit gezet, dus de volgende keer verder liefs van Mary en Yvonne.